व्यथा

विचारांचे वादळ
डोक्याला किती भार
घोंगवणारे वारे
होती बुध्दी वर स्वार ।
सारेच होते मग
अगदी तार तार ।
शोधतो कुणाचा मग
मिळतो का तो आधार ।
निघतोच कुठे त्यातून
दूर किती असतो पार ।
बोथट झालेली असते
मनातली संशयी धार ।
मीही स्वीकार करतो
स्वतःची स्वतःचीच हार ।
Sanjay R.

पहाट

अंधार बघतो वाट
होईल कधी पहाट ।
चिव चिव चिमण्यांची
काय पहाटेचा थाट ।
रात्रीचा सरेल काळोख
घडेल सूर्याशी गाठ ।
येईल बहरून मोगरा
भरेल सुगंध काठो काठ ।
निपचित होती पडून
जाईल भरून ही वाट ।
दुर मंदिरातला नाद
नी वारा मोकळा सैराट ।
Sanjay R.

आल्या रंगात गप्पा

आल्या रंगात गप्पा

दोस्त जिगरी भेटला ।

इलेक्शनचे वारे सारे

रंग पाहून तो पेटला ।

तू तू मी मी झाली खूप

मुद्दा त्यानेही खूप रेटला ।

वादावादात सरले सारे

कोण मी नी तू कुठला ।

नका तोडू हे नाते असे

विचार कधी कुणा पटला ।

विसरून सारे एक व्हारे

मित्रासाठीच गळा दाटला ।

Sanjay R.

हवी श्वासात

स्वप्नांना लावूनी पंख

चल जाऊ गगनात ।

सूर्य गेला आडोश्याला

थोडे हसू चांदण्यात ।

असू दे रात्र ही काळी

काजवेही चमचमतात ।

दरवळ रात राणीचा नी

पारिजात फुलतो मनात ।

कशी बेधुंद ही हवा

जाते सांगून कानात ।

तुझ्या विना नको काही

हवी तू मज श्वासात ।

Sanjay R.

विसर सारे

जा विसर आता सारे

नकोच तू आसवे गाळू ।

रामाचे हे वचन नाही

तेही नकोस तू पाळू ।

ह्रदयही हे माझेच 

सांग मी कशास जाळू ।

विचारांनी बधीर झाला

उघडा बोडखा हा टाळू ।

मोगरा ही सुकून गेला

कसा तो केसात माळू ।

अंतरात न उरले आता

सांग तुलाच का छळू ।

Sanjay R.